Stage, beesten, zon, zee en strand

Ajuu bowan! (Hallo!)

De eerste twee dagen waren erg leuk en actief zoals ik had getypt in mijn vorige verhaal. Ook de rest van de week ging dit door.

Ik was gebleven bij woensdag, een dag waarop ik wakker werd met uitslag op mijn armen. Dit was minder, maar niets aan te doen. We hebben weer een aantal cliënten behandeld, vooral veel activiteiten gedaan om de spieren te versterken. Ook hebben we gemerkt dat de jongens steeds losser aan het worden zijn. Er is één jongen, die is 12 en eigenlijk nog te jong voor Hellabeem, die erg verlegen leek. Wij hebben hem overdag behandeld en zijn met hem gaan schommelen. ’s Avonds stond hij te dansen met een rode zonnebril op zijn hoofd als een stoer mannetje. Geweldig om te zien!

Donderdag werd Paul wakker en had hij gezelschap van een enorme spin! Goed begin van de dag dus. Dit ging door tijdens de therapie. We hadden twee jongens en Paul was met één jongen een activiteit aan het doen. Hij wilde een matje pakken die tussen twee kasten stond, schoot er een enorme rat weg de hoek in. Paul wilde alle troep toen wegvegen, maar hij hoorde ineens allemaal gepiep. Hij keek toen wat hij eigenlijk aan het opvegen was, lagen er vier netgeboren miniratjes. Toen hebben we dus besloten om alles maar eens grondig schoon te maken, hier zijn we de hele ochtend druk mee geweest. ’s Middags nog twee cliënten gehad. Vandaag is Peter ook aangekomen. Een Nederlandse man die allerlei klusjes gaat doen bij Hellabeem voor twee maanden. Hij slaapt ook bij ons in het rijtje, dus eerst Paul, daarna mijn kamer, daarna Sameera en vervolgens Peter.

Sameera had ons verteld dat hij vandaag afwezig zou zijn i.v.m. een bruiloft. We hebben een lijstje gekregen met welke jongens we konden behandelen en wat voor een activiteiten we konden doen. Het was heerlijk, een rustig dagje met heel veel vrijheid. Ik heb me ook weer heerlijk kunnen uitleven en ben gaan voetballen met één van de jongens. Heerlijk was dat, lekker zweten. Toen we aan het eind van de dag terug liepen naar onze kamers onze eerste aap gezien! Boven het pad waar we door moeten lopen als we naar onze kamers gaan. Een aap in een kokosnoot boom is dus wel lastig te vertrouwen, ik heb toch liever geen kokosnoot op m’n kop. Gelukkig ging hij voor ons aan de kant en konden we naar onze kamers.

Zaterdag een tripje gemaakt met een ontzettend volle bus naar Hikkaduwa, waar Paul een surfboard heeft gekocht. We zijn toen teruggegaan met de bus, deze zat minder vol gelukkig en konden we zitten. We hebben in Welligama nog even aan het strand gezeten en Paul heeft zijn board uit kunnen proberen.

Zondag was het mijn dag. We zijn naar het strand gegaan en ik heb surfles gehad. Nooit gedacht, maar na 1,5 uur les stond ik op m’n board, het is geweldig! Ik had een erg aardige leraar die me rustig van alles uitlegde. Ik was ook de enige, dus hij kon me telkens vertellen wat ik net iets anders moest doen. Paul had ook een board gehuurd omdat die van hem te klein was voor de golven die er waren. ’s Middags hadden we alleen zijn gehuurde board nog, het was wel een domper toen ik daar niet goed op kon surfen. Dit was ook een wat kleiner board dan waarop ik het geleerd had. Toen ik het board op m’n hoofd kreeg was ik er klaar mee en ben ik lekker op het strand gaan liggen. ’s Avonds een tomaten hoofd, ontzettend verbrand! Toen we ’s avonds uit eten wilden gaan kwamen we er achter dat we niet genoeg geld hadden. We zijn toen maar naar een supermarkt gegaan en hebben noodles gekocht, die we bij Hellabeem hebben opgegeten.

Maandag zijn we wat later begonnen omdat Sameera iemand moest behandelen buiten de deur. Ik wilde wel graag mee, maar toen bleek hij al weg te zijn. Helaas, maar geen probleem. Kon ik nog even m’n kamertje vegen. Ik was wel even geschrokken toen er een jongen op de behandeltafel zat. Hij heeft enorme uitstulpingen op zijn rug, hij kan zijn schouders en rug ook niet bewegen. Na de lunch was Paul niet helemaal fit dus is hij op bed gaan liggen. Ik heb toen meegedaan met de aerobicsles die de jongens hadden. Erg goed, ze bewegen echt alle spieren die er in je lichaam zitten. De jongens pakken dit heel zelfstandig op en beginnen vaak al voordat Sameera er is.

Dinsdag zijn we zelfs al een beetje bezig geweest met PMT. Eigenlijk hebben alle jongens hier moeite met het aangeven van eigen grenzen. We willen nog een soort van zelfverdedigingscursus op gaan zetten. Ik had ook een jongen die hier moeite mee heeft. We hebben een grote fysiobal gepakt. Hier wilde hij zelf opkomen. Dit was gelukt, met veel moeite. Toen zijn we gaan overgooien met een bal. Ik vertelde hem dat wanneer hij dacht dat hij zou vallen, hij stop moest zeggen. Dit deed hij niet, waardoor hij weer van de fysiobal afgleed. Hij moest er dan telkens weer opklimmen wat erg veel energie kost voor hem. Uiteindelijk heeft hij stop gezegd. ’s Middags hebben we ons activiteitenboek (een boek waarin we schrijven wat we met welke jongen hebben gedaan en wat ons op is gevallen) bijgewerkt. Meestal deden we dit ’s avonds, maar we hebben besloten om twee keer in de week een middag te plannen om dit te doen en ook met onze schoolopdrachten bezig te gaan.

Op woensdag hadden we ‘hoog’ bezoek van een fysiotherapeut. Tenminste, hij had zichzelf nogal hoog zitten. Hij was erg uit de hoogte en hij is totaal niet betrokken bij de jongens. Zelf heb ik met een jongen, Dasun, een PMT activiteit gedaan. Hij is erg verlegen en kan totaal niet de leiding nemen. We zijn tegenover elkaar gaan staan, met een stok tussen één hand van ons beiden. Hierbij gingen we heen en weer lopen in de zaal, de ene keer hij achteruit, de andere keer ik achteruit. Hierbij wilde ik hem laten zeggen wanneer ik moest stoppen, omdat ik anders tegen de muur opknalde. Dit deed ik immers bij hem ook. Maar dit ging nog niet echt goed, ik ben telkens tegen de muur opgebotst.

Vandaag weer wat activiteiten gedaan. Helene (de oprichtster) was een film aan het maken. Zo ook van mij toen ik met een cliënt een stoeiactiviteit aan het doen was. De jongen moest de bal van mij afpakken en andersom. Dit vond hij erg leuk, hij is erg sterk. Toen we klaar waren wilde hij graag armpje drukken. Dit verloor ik natuurlijk dik, want hij heeft nogal spierballen van het lopen op krukken. ’s Middags hebben we ook nog gewerkt aan ons activiteitenboek en weer enorm veel apen gezien.

Vrijdag beloofde een drukke dag te worden. Om half 8 moesten we klaar staan om naar het huis van een jongen van Hellabeem te gaan. Er werden funderingen gelegd voor een nieuw ‘huisje’ dat geschonken werd door Jan en Helene. Dit is hier een erg belangrijke gebeurtenis. Het oude ‘huisje’ was al zo oud, dat ze het dak niet meer opdurfden om het te repareren, aangezien de muren daar te slecht voor waren. Dan zou alles inzakken. Toen we aankwamen bleek het toch gerepareerd te zijn. Hoe dat is gedaan weten we niet. Toen ze het huis hadden afgemeten en hadden afgezet met touwen moesten we naar binnen. Hier kregen we te eten en thee. Typisch Srilankaans eten, de meeste dingen waren erg lekker. Het is hier de gewoonte dat de gasten eten, dus zaten we met z’n vijfen in een klein kamertje (Jan, Helene, Peter, Paul en ik). Vervolgens zijn we naar het ziekenhuis gegaan in Galle, omdat Paul en ik dit graag wilden zien. Het heeft me erg verbaasd. Kort gezegd komt het er op neer dat er te weinig personeel is, want de mensen staan in rijen te wachten tot ze geholpen kunnen worden. Er is te weinig ruimte, de mensen liggen op gangen (soms zelfs buiten op het gras vertelde Helene). Het is ook erg onhygiënisch en het stonk ook af en toe. Toen we daarna nog wat zijn gaan drinken kwamen er mannen met enorme vissen voor de verkoop voor een restaurant. Daarna zijn we teruggegaan naar Hellabeem. Na de lunch wilden we nog even een half uurtje gaan slapen (dat doen we standaard ’s middags), maar dat kwam er niet van. Hanneke en Chantal zouden vandaag komen en ze hadden een berichtje gedaan dat ze er bijna waren (Hanneke en Chantal doen dezelfde opleiding als Paul en ik, zij lopen stage in Kandy). We hebben ze opgewacht bij de poort en toen ze aankwamen hadden ze nog problemen met de tuktuk man. Toen ze weggingen vertelde hij dat het 150 ruppees zou zijn. Toen ze aankwamen wilde hij 500 ruppes (250 ruppees is een normale prijs). Uiteindelijk toch 250 ruppes betaald. We hebben ze hier alles laten zien en ’s middags nog een cliënt gehad. Erg leuk om eindelijk aan iemand te kunnen laten zien wat we hier allemaal doen!

Zaterdag zijn we naar het strand gegaan. Chantal en Hanneke hebben surfles genomen, Paul had zijn eigen board en ik heb een board gehuurd. Het was een heerlijk dagje, goed ingesmeerd (want ik wilde niet weer zo ontzettend verbranden als de week daarvoor). Paul zijn vin van het surfboard was nog afgebroken, dat was minder leuk. Na een lange dag weer met zijn vieren en het surfboard van Paul terug in de kleine tuk tuk van onze vaste tuk tuk man. Erg proppen, maar ook erg grappig! ’s Avonds hebben we foto’s, films en muziek uitgewisseld en was het al weer tijd om te gaan slapen.

Zondag hadden Chantal en Hanneke weer een lange reis voor de boeg. Paul en ik zijn meegereisd tot aan Galle. Daarna hebben we de bus genomen naar Hikkaduwa. Paul wilde terug naar de winkel waar hij zijn board had gekocht en kijken of hij een nieuwe vin kon krijgen. Ik zag nog een tourist library, dus heb ik nog 5 boeken gekocht, ook heb ik een lycra shirt gekocht voor het surfen en het zwemmen bij Hellabeem. Paul is nog langs de winkel gegaan waar hij zijn board heeft gekocht en naar een andere winkel waar hij vinnen heeft gezien. Onder het genot van een heerlijke roti heeft Paul nagedacht over wat hij wilde doen met zijn vinnen. Uiteindelijk heeft hij ze eerst geprobeerd en heb ik heerlijk op het terras gezeten. Ook de surfers bewonderd die de gekste kunstjes kunnen doen met een surfboard, fantastisch om te zien! We zijn toen teruggegaan met de bus naar Galle. Hier was kermis. Omdat we moesten betalen en niet echt veel tijd hadden, zijn we onze reis maar vervolgd naar Weligama. Hier hebben we avondeten gehaald (een cakerol, die deed me denken aan m’n oma, die had ze vroeger altijd). Terug met de tuk tuk, geskypt met het thuisfront en een koude(!) douche genomen bij Paul, aangezien mijn warme douche het niet meer deed. Daarna heerlijk mijn bedje opgezocht.

Maandag was Sameera er niet, dus hebben we een ochtend schoon gemaakt, verhalenboekje bijgeschreven, bedacht welke dieren we hier allemaal al tegen zijn gekomen en eindelijk dit verhaal kunnen typen! Fijn, zo’n ochtendje met allemaal dingetjes die nog moesten gebeuren maar nooit echt gebeurden.

Om jullie mee te laten genieten in mijn wereld van vieze, enge, leuke, grote, kleine, schattige, mooie, bekende, onbekende en bijzondere beesten het lijstje:
- Muggen
- Eekhoorns
- Apen
- Mieren
- Spinnen
- Gekko’s
- Pauwen
- Rat (en 4 babyratjes)
- Leguanen
- Beetle
- Kakkerlakken
- Ontzettend veel verschillende soorten vogels!
- Grote sprinkhaan
- Salamander
- Slangen
- Kevers
- Vissen (levend en dood)
- Honden
- Hommels
- Poezen
- Vrouwtje van de Efteling
- Koe
- Os
- Kikkers

Tsja, lang niet geschreven maar toch een leuk verhaal. Ook ontzettend leuk om jullie reacties te lezen. Helaas schrijft nog niet iedereen een naam erbij, dus weet ik niet altijd wie het verhaal schrijft, maar het is ontzettend leuk om te lezen!
Hopelijk volgende week weer een nieuw verhaaltje vanaf deze kant!
Zonnige groetjesss!