Afscheid, afscheid.. Terug in Nederland

Hier zit ik dan, in Nederland. Weer lekker op de bank en een nacht in een lekker warm bedje achter de rug en als ontbijtje een heerlijke boterham met kaas en een glas melk. Ik ben al weer volop aan het genieten van de kleine dingetjes in Nederland die ik toch wel gemist heb. Maar, Sri Lanka ben ik natuurlijk nog lang niet vergeten. Ik zal mijn belevenissen van de laatste anderhalve week Sri Lanka ook met jullie delen!

Het begon met afscheid nemen. We hebben de laatste week alle jongens voor de laatste keer gezien. De jongens mochten zelf kiezen wat ze wilden doen en we hebben ze verteld over wat ons is opgevallen in de 4 maanden dat we er waren en waarin ze zijn verbeterd. Heel erg leuk om de jongens na te zien denken en ze te zien glunderen als ze te horen krijgen wat ons is opgevallen en wat ze geleerd hebben.

Wat ik het leukst vond, was een jongen die ontzettend verlegen was. Hij gaf nooit aan wat hij wilde en was weinig aan het lachen. De laatste keer mocht hij kiezen wat hij wilde doen. Hij koos om te voetballen met een hele grote fysiobal. Hier hebben we lekker hard tegenaan staan rossen, hij ging helemaal los. Daarna mocht hij nog een activiteit kiezen. Hij koos toen voor overgooien met twee ballen tegelijk. Dit deden we met hem om zijn coördinatie te verbeteren. Het ging erg goed, en wat het leukste was: hij vertelde mij dat ik hoog moest gooien en dat hij laag ging gooien, zodat de ballen niet tegen elkaar opbotsten in de lucht. Ik wist even niet wat ik hoorde, het was geweldig. Hij gaf het gewoon zelf aan! Hij lijkt minder onzeker, probeert meer toenadering te zoeken bij de andere jongens en hij lacht! Prachtig!

De donderdag was de laatste stagedag, de laatste dag dat we met onze fysiotherapeut hebben gewerkt. We hebben ook van hem afscheid moeten nemen na 4 maanden intensief samenwerken. We hadden heel erg goed contact en we hebben veel gelachen. We hebben hem een fotocollage gegeven van alle lachmomenten die we hebben beleefd met hem.

Paul en ik hadden geluk, we konden vrijdag en zaterdag nog meegenieten van 2 dagen feesten. Ongeveer elk jaar wordt er een trip georganiseerd. Dit keer was het met overnachting. Het begon vrijdagochtend, 5 uur vertrok de bus. De bus vertrok richting Nuwara Eliya, het midden van Kandy. De meeste jongens komen niet verder dan Hellabeem en hun huis. De jongens hadden dan ook enorm veel zin in de trip, het is een enorm verschil qua omgeving en temperatuur. Onderweg genoten ze dan ook van het mooie uitzicht en alle rijstvelden die ze tegenkwamen. Na een aantal uur kwam de sfeer er goed in. Er werd muziek gemaakt, gezongen en gedanst in de bus. Het was een groot feest! De hele trip was een groot feest!

We zijn vrijdag bij twee prachtige watervallen gestopt. Ik vroeg aan een van de nanny’s of ze ooit al wel eens een waterval gezien had. Dit was niet het geval, ze vond het dan ook waanzinnig mooi! Ook zijn we nog gestopt bij een koeienboerderij. Dit is uniek in Sri Lanka. Tenminste, de koeien zijn niet uniek (die lopen overal, op straat, in de berm en zelfs op het strand). Maar een grote boerderij met grote koeien waarbij alle koeien gemolken worden (niet met zo veel luxe als in Nederland natuurlijk).

De zaterdag zijn we een rondje gereden met de bus door de stad Nuwara Eliya. Daarna zijn we naar een botanische tuin gegaan. Hele mooie bloemen, bijzondere bomen en veel kleurtjes en geurtjes waren er te zien. Daarna zijn we gaan lunchen aan de kant van de weg. De kok ging zelfs koken langs de kant van de weg! De bus weer in, op weg naar nog een mooie waterval. Hier kwamen we net voordat het donker werd, dus we hadden geluk! Het was de mooiste waterval hier in Sri Lanka die ik gezien heb (de watervallen zijn natuurlijk niet te vergelijken met die uit Thailand). Er moest nog geshopt worden door de werknemers, want bij een trip horen cadeautjes voor de kinderen (maar wat een onzin kopen ze toch). De terugweg werden we nog aangehouden door de politie. Tsja, te hard rijden mag ook in Sri Lanka niet. Na deze lange dag kwamen we om half 2 weer terug bij Hellabeem. We hebben toen al afscheid moeten nemen van de eerste mensen.

Want zondagmiddag was het zover. Na mijn backpack ingepakt te hebben en nadat we nog even langs Jan en Helene waren gegaan in de ochtend, was het tijd voor de lunch. Onze laatste lunch op Hellabeem. We hebben de jongens getrakteerd op een lekker ijsje na. Toen heeft Helene een leuk praatje gehouden, hebben Paul en ik ons best gedaan en nog een fotocollage gegeven en één van de jongens heeft ons bedankt. Ik heb nog twee mooie tekeningen gekregen en toen iedereen doei gezegd. De tranen vloeiden rijkelijk, erg bijzonder om te zien. Het werd me wel weer even duidelijk dat we toch echt wel heel veel voor de jongens hebben betekend. Nee, afscheid nemen was niet leuk!

Na het afscheid hebben Jan en Helene ons naar het guesthouse gebracht. Hier had Hanneke al een nachtje doorgebracht. We hebben met zijn allen nog even een afscheidsborrel gedronken en toen ook van Jan en Helene afscheid genomen. Daarna alles tot me door laten dringen, het was zo gek!

Maandag hebben Hanneke, Paul en ik een heerlijk dagje op het strand gehad. Dinsdag zijn we naar Unawatuna gereisd. We hebben toen nog wat souvenirtjes gekocht. Woensdagochtend voor het laatst genoten van een heerlijk strandbedje, maar om 12 uur hebben Hanneke en ik de spullen gepakt, afscheid genomen van Paul en met de bus naar Negombo gegaan. In Negombo waren Chantal met Minan, die hadden de laatste dagen samen gereisd. Met hen en een vriend van Sunderi (waar Hanneke en Chantal woonden) hebben we nog een biertje gedronken. Om 12 uur richting die vriend gegaan om nog heel even te slapen. Om 2 uur zijn Hanneke en ik in de tuktuk gestapt. Chantal en Minan kwamen met alle spullen in de auto. Afscheid genomen van Minan en toen ging de lange reis beginnen.

Het inchecken duurde heel lang, althans het wachten. Het systeem deed het niet, dus alles moest met de hand worden gedaan! Vandaar dat we om 7 uur vertrokken i.p.v. om 5.40. We hadden een tussenstop in Amman (Jordanië), maar hier moesten we rennen voor de overstap. Gelukkig had het vliegtuig op ons gewacht en vertrokken we een half uur later dan gepland. Het reizen ging echt ontzettend snel en voor ik het wist vlogen we al weer door de wolken Nederland binnen. Op het vliegveld aangekomen snel de wc’s ingedoken om onze verrassing voor te bereiden! Chantal, Hanneke en ik hadden alle drie en sari gekocht. Typisch Srilankaanse kleding voor de vrouwen. Hier hebben we onze vrienden en familie dan ook mee verrast. Mijn ouders, mijn zus en Laura en Moniek stonden me op te wachten, geweldig!! Op de weg naar huis nog mogen genieten van lekkere spare ribs! Ik heb zelf de straat weer in gereden en het was een warm welkom met een leuk bord en slingers: NICOLE, WELKOM THUIS!

Ik besef het nog niet helemaal dat ik ‘gewoon’ weer in Nederland ben. In Sri Lanka was al veel ‘gewoon’ geworden, dat alles is hier weer gek en vreemd! Voor ik het weet is het gekke en vreemde ook weer gewoon, dus ik ga daar nog even lekker van genieten!
Mijn eerste boterham met kaas, een glas melk, auto rijden, een gezellig avondje met vriendinnen, lekker op de bank zitten, door de supermarkt lopen en niet meer weten wat je nu moet kiezen, winkelen, door de regen lopen! Allemaal dingen die ik de afgelopen 24 uur al heb gedaan, en ik heb er volop van genoten! En dat ga ik de komende tijd ook zeker nog doen.

Dit was dan écht mijn laatste verhaal. Ik heb het weer niet kort kunnen houden, maar nu konden jullie nog even extra genieten;) Ontzettend bedankt voor de mensen die me gevolgd hebben en voor de leuke reacties! Ik heb weer een Nederlands nummer, dus als je die graag wilt, vraag ’t me!

Veel liefs Nicole